Een absolute nachtmerrie voor iedere hondeneigenaar, een maagtorsie, maagkanteling, een draaiende maag. De officiële benaming is maagdilatatie volvulus syndroom. Een aandoening die helaas voorkomt bij onze lieve viervoeters. Een maagtorsie kan je labrador fataal worden.
Deze aandoening is echt een spoedgeval. Het is zeer belangrijk wanneer een maagtorsie bij je labrador zich voordoet, hij zo snel mogelijk naar de dierenarts gebracht wordt. Een maagtorsie zie je veelal bij de grotere hondenrassen bij een gemiddelde leeftijd of ouder.
In dit artikel leg ik je uit wat een maagtorsie precies is, wat de symptomen zijn en wat te doen in zo’n situatie.
Inhoudsopgave
Wat is een maagtorsie precies?
De maag zorgt voor de verwerking van doorgeslikt voedsel en de opvang van lucht en vocht. Het zorgt voor de spijsvertering die de maaginhoud naar de darmen geleid. Wanneer er teveel gasvorming in de maag plaats vindt, in combinatie met het teveel inslikken van lucht ontstaan er problemen. De maag gaat hierdoor opzwellen en uitzetten.
Doordat de verhoudingen in de maag veranderen kan de maag om zijn as gaan draaien/kantelen. Hierdoor komen zowel de in als de uitgang van de maag in verdrukking. Als de gasvorming doorzet komt de maag in grote problemen! Meerdere organen krijgen het zwaar te voortduren. Bloedvaten in de maag worden afgekneld. De milt zit vast aan de maag en zal ook mee draaien/kantelen.
De inhoud die zich in de maag bevindt, bevat gifstoffen die vrij komen in het lichaam. Door de vergrote maag komt er druk op het middenrif van je labrador te staan. Hierdoor kan de ademhaling in moeilijkheden komen. Bloedvaten krijgen ook minder zuurstoftoevoer. De bloeddruk zal gaan dalen, hierdoor kan je labrador in shock raken.
Een maagtorsie wordt veelal gezien bij grote hondenrassen met een diepe borstkas. Denk bijvoorbeeld aan de Duitse Dog, Duitse herder, Ierse Setter, Retrievers, Bordeaux dog en de Berner sennen honden. Wanneer een hond eenmaal een maagtorsie heeft gehad, is de kans op herhaling zeker aanwezig. Ook wordt er gezien dat honden waarbij de ouders een maagtorsie hebben gehad, zij een verhoogd risico hebben.
De symptomen van een maagtorsie bij je labrador
Om een maagtorsie tijdig te herkennen, is het van belang de symptomen te weten die hierbij horen. In vele gevallen ontstaan de problemen nadat je labrador heeft gegeten.
- Hij zal zich onrustig gaan gedragen.
- Met name aan de linkerkant zal de buik hard en gezwollen zijn.
- Pogingen tot braken terwijl er niks komt
- Veel kwijlen
- Steeds afwisselen tussen liggen en opstaan
- Snelle en oppervlakkige ademhaling
- Verlaagde lichaamstemperatuur
- Hartritmestoornissen
- Algehele toestand verslechterd zichtbaar
Behandeling bij een maagtorsie
Laat ik nogmaals voorop stellen dat, wanneer je merkt dat je labrador symptomen laat zien uit het bovengenoemde rijtje, bel dan zo snel mogelijk de dierenarts! Bij een buik die keihard is en mega gezwollen, moet zo snel mogelijk actie worden ondernomen. Zodra je bij de dierenarts bent en de maagtorsie bij je labrador wordt bevestigd, zal de dierenarts meteen aan de slag gaan.
De dierenarts zal een infuus aanbrengen om de bloeddruk te stabiliseren, en proberen de shock tegen te gaan. Het opzwellen van de maag is uiterst pijnlijk voor je labrador, hij zal dan ook pijnstilling toegediend krijgen. Er zal zo snel mogelijk geprobeerd worden middels een maagsonde, de maag leeg te krijgen. Met de sonde is het de bedoeling het gas uit de maag te krijgen. Lukt dit niet, dan kan er van buitenaf geprikt worden om zo het gas weg te krijgen.
De maag wordt ook met water gespoeld om zo alle maaginhoud te verwijderen. Dit kan een hele opgave zijn. In sommige gevallen lukt het ook niet, omdat de slokdarm is afgekneld door het kantelen van de maag.
In een situatie waarbij het niet lukt om de maagsonde naar binnen te krijgen, zal het operatief opgelost moeten worden. Bij de operatie wordt de maag weer in de juiste positie gelegd. De milt is verbonden met de maag, ook deze zal nagekeken worden. Wanneer er teveel schade is aan de milt, zal deze worden verwijderd. De maagwand wordt ook nagekeken, of er geen afsterving is opgetreden. Wanneer dit wel het geval is, wordt dit deel van de maagwand verwijderd.
Om herhaling van een maagtorsie bij je labrador te voorkomen, wordt de maag aan de buikwand vastgezet. Na de operatie zal de dierenarts je labrador nauwlettend in de gaten houden. Er wordt gekeken of alle organen en bloeddruk goed functioneren. Het hart is ook een belangrijk punt. Hier wordt gekeken of er geen sprake meer is van hartritmestoornissen.
Het voorkomen van een maagtorsie bij je labrador
Er zijn verschillende adviezen te vinden over het voorkomen van een maagtorsie bij je labrador. Echter is dit niet wetenschappelijk bewezen. Natuurlijk kan het geen kwaad de adviezen in acht te nemen.
Een aantal adviezen die zoals genoemd worden;
- Geen inspanning (zoals uitlaten of spelen) 1.5 uur voor of na de maaltijd
- Voer je hond meerdere kleine porties over de dag heen
- Niet fokken met honden die een maagtorsie hebben doorgemaakt
- Wanneer je hond te snel eet(schrokt) schaf dan een voerbak aan die dit belemmerd
Een oplossing die daadwerkelijk helpt is het preventief vastmaken van de maag aan de buikwand. Deze ingreep noemen ze gastropexie. Dit kan een slimme keuze zijn wanneer je een hond hebt in de risicogroep. Of een hond waarvan een van de ouders een maagtorsie heeft gehad. Tegenwoordig gebruiken ze hier een hele mooie techniek voor, wat de ingreep veel minder heftig maakt dan voorheen.
De wondjes zijn maar klein bij de ingreep, dus de genezing gaat snel en is hierdoor minder pijnlijk. Deze ingreep wordt ook wel gedaan in combinatie met het steriliseren van de reu of teef. Zo heb je twee vliegen in één klap!
Het is op voorhand niet te zeggen dat jouw labrador daadwerkelijk een maagtorsie zal krijgen. Echter wanneer één van de ouders deze aandoening heeft gehad, of jouw labrador heeft eerdere problemen met de maag gekend, dan is het zeker aan te raden deze ingreep te doen! Het is wijsheid dit in overleg met je dierenarts te doen. Zo kun je samen bekijken wat het beste is voor jouw labrador.
Mijn eigen ervaring met een maagtorsie bij mijn retriever
In de tekst hieronder deel ik mijn eigen ervaring met een maagtorsie bij mijn retriever. Dit om aan te geven dat de oorzaak van aan maagtorsie niet altijd te verklaren is.
Helaas heb ik deze nachtmerrie dus zelf meegemaakt met mijn retriever Duke. Ik weet het nog als de dag van gister. We waren bij mijn ouders thuis. Mijn oudste dochter stond samen met onze Duke de laatste stukjes paling uit een schaaltje te peuzelen. Hij had het maar wat naar zijn zin. We hadden lekker geborreld in de huiskamer. Ik wist dat Duke verder niks had gekregen afgezien van de laatste stukjes paling.
Na zo’n twee uur verder was het tijd om aan tafel te gaan. Duke wist altijd precies dat hij dan zijn eigen plekje moest opzoeken. Het was mooi weer buiten dus hij gaf aan lekker de tuin in te willen. Vanaf de eettafel konden we hem zien in de tuin. Van het één op het andere moment kreeg ik door dat hij raar deed. Ik zei tegen mijn ouders “volgens mij gaat het niet goed met Duke”. Zij keken ook naar buiten en zagen zelf niet zoveel geks.
Op het moment dat ik zag dat hij steeds ging liggen en opstaan, vervolgens probeerde te kokhalzen ben ik naar hem toe gegaan. Vrijwel meteen zag ik zijn buik, keihard als een voetbal en vele male dikker. Ik zag dat hij enorm kwijlde en nog steeds aan het kokhalzen was. Ik ben naar binnen gerend en heb gelijk de dierenarts gebeld. Die wist gelijk genoeg en we moesten met spoed komen.
Het was weekend, dus we moesten naar de dierenartspraktijk waar op dat moment de arts aanwezig was. Dit was net wat verder dan normaliter. Eenmaal daar aangekomen, werd alles uit de kast gehaald wat ik hierboven hebt benoemd. Infuus, pijnstilling en zo snel mogelijk proberen de maag te legen van gas en inhoud. De dierenarts gaf vooraf al aan dat het lastig kon zijn de sonde zover in de maag te krijgen.
Het was vreselijk om onze lieve Duke zo te zien. De dierenarts bleef stoeien en de moed zakte steeds verder in me schoenen. Ik heb altijd gezegd bij al mijn dieren, ik wil niet dat ze onnodig lijden. Zo egoïstisch wil ik gewoon niet zijn. De dierenarts gaf op een gegeven moment aan niet ver genoeg in de maag te kunnen komen. Daarbij waren we in het stadium gekomen dat Duke in shock begon te raken.
Ik kon het gewoon niet aanzien. Dit moest stoppen. De dierenarts noemde de optie van een operatie maar wist ook, onze Duke had al een mooie leeftijd van 12 jaar. De grote vraag was, wie doe je daar een plezier mee. Duke of onszelf? Hij kon dan voor dit drama wel springlevend zijn, je gaf hem zeker geen 12 jaar, hij was het natuurlijk wel. De narcose zou een risico zijn, in hoeverre slaagt de operatie?
Het werd voor mij al snel duidelijk, met de operatie zou ik dit hele drama alleen maar rekken. De pijn en het lijden moest stoppen voor Duke. Dat was het moment dat ik afscheid heb moeten nemen van mijn eerste trouwe viervoeter maatje. Liefde is soms ook loslaten. Duke zal altijd net een streepje voor hebben bij mij. Hij heeft mijn passie en liefde voor honden doen laten groeien.